Młody Sportowiec na fizjoterapię powinien mieć strój sportowy – krótkie spodenki, luźna bluzka z krótkim rękawem, a w przypadku dziewcząt również top/ biustonosz sportowy. Jeżeli były wykonane jakieś badania diagnostyczne, to należy zabrać je ze sobą. Warto przynieść ze sobą nagranie Twojego Młodego Sportowca z treningu, bądź z zawodów sportowych.
Twój Młody Sportowiec ma kontuzję, albo wadę postawy i szukasz pomocy?
Bardzo dobrze trafiłaś /-eś!
Pomogę wyznaczyć kierunek leczenia problemu Twojego Młodego Sportowca i poprowadzę Go przez ten proces.
Gdzie możemy razem popracować?
FIZJO INSTYTUT
ul. Włościańska 23/U1
(metro Marymont)
tel. 666 662 280
ORTHOS – Centrum Rehabilitacji Funkcjonalnej
ul. Belgradzka 18
(metro Natolin)
tel. 502 579 208
JAK BĘDZIE WYGLĄDAŁA NASZA WSPÓŁPRACA?
1. BADANIE: na początku jest wywiad, podczas którego zbieram istotne informacje odnośnie stanu zdrowia Twojego Młodego Sportowca (zarówno tego co się działo w przeszłości, jak i tego co się obecnie dzieje). Następnie za pomocą obiektywnych narzędzi, oceniam narząd ruchu, żeby dokładnie poznać problem Twojego Młodego Sportowca. Warto przynieść nagranie z treningu, bądź zawodów, żebym mogła wykonać dokładną ocenę funkcjonalną poszczególnych elementów aktywności sportowych.
2. WYZNACZAMY CEL I PLAN TERAPII
3. UŚWIADOMIENIE PACJENTA: bardzo ważne jest, żeby Twój Młody Sportowiec rozumiał problem jaki zaistniał, na czym polega jego leczenie i był partnerem w fizjoterapii.
4. TERAPIA: trwa 45 min i jest to indywidualna praca z fizjoterapeutą, na którą składa się praca manualna na mięśniach, powięziach i stawach, praca nad prawidłowymi wzorcami ruchowymi, a także ćwiczenia, które mają rozciągnąć to co poskracane, wzmocnić to co osłabione i poprawić stabilność.
5. PRACA DOMOWA: pacjent zawsze ma zadaną pracę domową, która jest istotnym elementem terapii.
Zobacz najczęstsze pytania i moje odpowiedzi
Jeżeli Młody Sportowiec doznał urazu, to konieczna jest wizyta u lekarza ortopedy przed przyjściem na pierwszą wizytę. W innych przypadkach nie ma takiej konieczności, chyba, że w trakcie badania pojawią się takie wskazania (np. konieczność zrobienia badania USG).
Jak najbardziej. Mile widziany jest czynny udział rodziców podczas fizjoterapii. Ale mówię ,,stop” rodzicom, którzy skupiają się w tym czasie na czytaniu gazety, korzystaniu z telefonu itp. Jest to niekorzystne dla dziecka, które nie koncentruje się na tym co robimy, bo walczy o uwagę rodzica.
To wszystko zależy od problemu, celu fizjoterapii, mobilizacji do ćwiczeń w domu. W przypadku leczenia urazu, bądź fizjoterapii pooperacyjnej zazwyczaj 2 razy w tygodniu, zaś korekcji wad postawy i fizjoprofilaktyki 1 raz na tydzień, bądź rzadziej.
Czas trwania fizjoterapii zależy od problemu z jakim się Państwo zgłoszą, celu jaki będą chcieli Państwo osiągnąć, regularności wykonywania ćwiczeń w domu, a także od etapu procesu wzrostowego w jakim znajduje się dziecko (tj. czy to jest czas przed skokiem wzrostowym, w trakcie jego trwania, czy w okresie wolniejszego rośnięcia) i masy ciała (tj. czy dziecko ma prawidłową jej wartość, czy nadwagę).
Zazwyczaj ok. 15-30 min. Jest to zestaw ćwiczeń mocno skonkretyzowanych na problem i cel naszych działań. Uwzględnia fakt, że ciężko zmobilizować się do zbyt dużego zestawu ćwiczeń. Ważne jest regularne wykonywanie ćwiczeń przez dłuższy okres czasu, niż ich duża ilość wykonywana przez krótki okres czasu.
Jak najbardziej. Mogę wskazać elementy do fizjoterapii, nad którymi należy pracować ze swoim fizjoterapeutą w miejscu zamieszkania. Układam również zestaw ćwiczeń instruktażowych, który należy wykonywać w domu i co jakiś czas odbyć u mnie konsultację w celu weryfikacji uzyskanych efektów, modyfikacji zaleconych ćwiczeń.
Tak i zazwyczaj dążę do tego, żeby zaszczepić w nich pasję sportową, bo narząd ruchu potrzebuje regularnego bodźca jakim jest aktywność fizyczna, zwłaszcza w przypadku dzieci z wadami postawy.
Ponieważ obecny tryb życia (tj. siedzący) predysponuje do powstawania kontuzji i wad postawy. Obecna aktywności fizyczna zazwyczaj jest planowana, wyspecjalizowana w kierunku danej aktywności, a brakuje naturalnej, spontanicznej aktywności dzieci np. przysłowiowego chodzenia po drzewach.